ငရဲဘုံႏွင့္ ယမမင္း

ဆရာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ဘုရား။ဗုဒၶဘာသာမွာ လူတစ္ေယာက္ ေသလြန္ၿပီးေနာက္ ထိုလူ သြားေရာက္ရမည့္ ဘဝကို ေမးျမန္းစစ္ေဆးၿပီးဆံုးျဖတ္ေပးသည့္ ယမမင္း ဆိုသည္ကို ၾကားဖူးပါသည္။ ယမမင္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိသလဲ။ဘယ္မွာ ေနသလဲ။ ဘယ္လို ကုသိုလ္ သို႔မဟုတ္ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ယမမင္း ျဖစ္ရသလဲ။ ယမမင္းဆိုတာကို ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ ႏႈတ္ေတာ္မွ ေဟာၾကားခဲ့သလားဆိုသည္တို႔ကို သိလိုပါသည္ဘုရား။ ယမမင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ က်မ္းဂန္ထြက္ဗဟုသုတအျဖာျဖာကို မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အျမင္ႏွင့္ ေရာစပ္၍ ေျဖၾကားေပးေစခ်င္ ပါသည္ဘုရား။ ဦးၫြတ္လ်က္ (တပည့္ေတာ္ အာသာျမင့္ထြန္း) “ယမမင္း” ••••••••••••••••••••••••••••• “ရဟန္းတို႔၊ ငါဘုရားသည္ ဒိဗၺစကၡဳညာဏ္ျဖင့္ငရဲသို႔က် ေရာက္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၏။ လူ႔ဘဝတြင္ မေကာင္းမႈကို ျပဳေသာေၾကာင့္ငရဲသို႔ေရာက္ လာသူအား ငရဲထိန္းတို႔က ယမမင္းထံ ေခၚသြား၏။ထိုအခါ ယမမင္းက သင္သည္ လူ႔ဘဝမွာရွိစဥ္- ❖“ေမြးဖြားျခင္း၊ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ (အဓမၼမႈေၾကာင့္)ေလာကျပစ္ခံရျခင္း ႏွင့္ ေသျခင္း” ဟူေသာ နတ္တမန္ ငါးေယာက္တို႔ ေရာက္လာသည္ကိုသတိျပဳမိၿပီး ေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့ရဲ႕ေလာဟု စစ္ေမး၏။ မျပဳမိပါဟု ေျဖျခင္း၌ ယမမင္းက သင္သည္ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး ေကာင္းမႈကို မျပဳဘဲ မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့ၿပီ။ သင္ျပဳလုပ္သည့္ အကုသိုလ္မႈကို မည္သူ မွ် အစားခံလို႔မရ။သင္သာလွ်င္ ခံရလိမ့္မည္ဟု ဆိုၿပီး ဆိတ္ဆိတ္ေန၏။ယင္းေနာက္ ငရဲထိန္းတို႔သည္ ထိုသူအား တံခါး ေလးခု ရွိသည့္ မဟာငရဲသို႔ ပို႔လိုက္ၾက၏။ထိုသူ သည္ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးေပး မကုန္သေ႐ြ႕ ထိုငရဲ၌ ခံေနရ၏ (မ ၃၊ ၁၈၆)”။ ❖“ယမမင္းဟူသည္ (စတုမာရာဇ္ နတ္မ်ိဳးဝင္)ေဝမာနိကမ်ိဳး ၿပိတၲာမင္း ျဖစ္၏။ တစ္ခ်ိန္မွာ နတ္ဗိမာန္၌ စည္းစိမ္ ခံစားရၿပီး၊တစ္ခါတစ္ရံမွာ မေကာင္းက်ိဳး ခံစားရ၏။ တရားေစာင့္ေသာ မင္းျဖစ္၏။(ငရဲဘံုဝင္ေပါက္) ဂိတ္ေလးခုတြင္ ယမမင္း တစ္ေယာက္စီ ရွိ၏ (မ-႒ ၄၊ ၁၈၃)”။ “မိႆကကုသိုလ္” ••••••••••••••••••••••••••••• ❖(ဥပမာ ဝက္သတ္ၿပီး အလွဴေပးျခင္း စသည္)ေၾကာင့္ယမမင္း ျဖစ္ရ၏။ သို႔ရာတြင္ ယမမင္းသည္ တရား အားထုတ္ပါက မဂ္ဖိုလ္ကို ရႏိုင္၏ (အံ-ဋီ ၂၊ ၁၁၄)”။ ❖“သိၾကားမင္း၏ ဝရဇိန္လက္နက္၊အာဠာဝကဘီလူး၏ ဘြဲ႕ျဖဴလက္နက္၊ ေဝႆဝဏ္နတ္မင္း၏ သန္လ်က္လက္နက္၊ယမမင္း၏ (ေဒါသျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ ျပာက်ေစႏိုင္ေသာ) မ်က္လံုးလက္နက္ဟု လက္နက္ႀကီး ေလးမ်ိဳးရွိ၏”။ (သံ-႒ ၁၊ ၂၉၀) “အဓိပၸာယ္တစ္မ်ိဳး” ••••••••••••••••••••••••••••• ❖“သမၸယာေတာသိ ယမႆ သႏၱိကႏၲိ မရဏမုခံဂႏၲံဳ သေဇၨာ ဟုတြာ ဌိေတာသီတိ အေတၳာ (ဓမၼပဒ-႒ ၂၊ ၂၁၉)” အဖြင့္အရဆိုရင္ ယမမင္းဆိုတာ ေသမင္းလို႔အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝသံသရာမွ မလြတ္ေျမာက္ေသးသမွ် ယမမင္းရဲ႕ အာဏာစက္ကြင္းမွမလြတ္ေသးဘူး။ ဒီအဓိပၸာယ္နဲ႔ ယမမင္းကို “ေဝသာယီ” (ဇာ-႒ ၂၊ ၂၈၈)လို႔လည္း နာမည္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ေခၚပါတယ္။ ငရဲဘံုနဲ႔ ယမမင္း ဆိုတာဘုရားေဟာပါ။ “လူျဖစ္ခ်င္သူ” ••••••••••••••••••••••••••••• ❖ယမရာဇသုတ္ (အံ ၁၊ ၁၄၀)အရ ယမမင္းဟာအကုသိုလ္မႈ ေၾကာင့္ ငရဲသို႔ ေရာက္လာသူေတြကို ၾကည့္ရင္း “ငါသည္ လူ႔ဘဝကိုရၿပီး ဗုဒၶဘုရားရွင္ ပြင့္ခိုက္ႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္သျဖင့္ ဗုဒၶတရားကို ၾကားနာရလို႔ တရားထူး ကိုရရင္ သိပ္ေကာင္း မွာပဲလို႔”အၾကံ ျဖစ္ေပၚဖူးပါသတဲ့။အဲဒီလို ယမမင္းအႀကံ ျဖစ္တာကို ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာသူမ်ားအေျပာေၾကာင့္ သိတာ မဟုတ္ဘဲကိုယ္တိုင္ (သဗၺညဳတညဏ္နဲ႔) သိျမင္ၿပီး ႁမႊက္ဆိုတာျဖစ္တယ္လို႔လည္း အဲဒီသုတ္မွာ မိန္႔ပါတယ္။ (စပ္မိလို႔ အသိေပးပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဂိုအင္ဂါအဖြဲ႕ကထုတ္တဲ့ ပိဋကတ္ စီဒီ႐ြမ္မွာ ယမရာဇသုတ္ကို ေဒဝဒူတသုတ္ႏွင့္ ေပါင္းထားၿပီး စတုမဟာရာဇသုတ္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းကို ဒုတိယ စတုမဟာရာဇသုတ္လို႔ စဥ္ထားတာ ေတြ႕ရလို႔ ဆ႒မူနဲ႔ မတူေၾကာင္းပါ။ပညာရွင္တို႔ ဆင္ျခင္ပါကုန္)။ “ငရဲႏွင့္ ငရဲထိန္း” ••••••••••••••••••••••••••••• ❖ငရဲဘံု၌ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈမ်ား ရွိေသာေၾကာင့္ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းသူ ငရဲထိန္းမ်ား ရွိ၏ (အဘိ ၄၊ ၄၃၀)။ ❖ငရဲထိန္းမ်ားကို ငရဲသားတို႔က ျပန္ၿပီး ႏွိပ္စက္ကလူမျပဳႏိုင္ (သံ-ဋီ ၂၊ ၈၆)။ ❖ငရဲထိန္းမ်ားလည္း ယမမင္းႏွင့္ အမ်ိဳဳးဇာတ္တူ၏။ငရဲမီးဟူသည္ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ဥတုဇ႐ုပ္ျဖစ္၍ ငရဲခံရမည့္သူမ်ားသာပူၿပီး ငရဲထိန္းမ်ားမွာမူပူေလာင္ျခင္း မရွိ။ အကုသိုလ္ နည္းနည္းျဖင့္ ငရဲသို႔ ေရာက္လာသူမ်ားကိုသာ စစ္ေဆးျခင္းျဖစ္၏ (ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ၊ ၂၈၇)။ မူရင္း ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အ႒ကထာက်မ္းေတြမွာ ငရဲဘံုအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဘံုအလိုက္ သက္တမ္း အပိုင္း အျခားေတြကို ေဖာ္ျပထားတာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီငရဲဘံုေတြဟာ အခ်ိဳ႕ လူသားတို႔ အနီးမွာ (ဥပမာ ေလာဟကုမၻီငရဲ)၊ အခ်ိဳ႕ မဟာပထဝီ ေျမႀကီးထဲမွာ၊ အခ်ိဳ႕ အာကာသ တစ္ေနရာမွာ ရွိတယ္လို႔ အဲဒီက်မ္းဂန္ေဖာ္ျပခ်က္ေတြအရ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ❖“ငရဲထိန္း၊ ငရဲေခြး၊ ငရဲက်ီးတို႔သည္ သက္ရွိသတၱဝါမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ စတုမဟာရာဇ္ နတ္မ်ဳိး ျဖစ္ေသာ ဘီလူးမ်ားသည္ အတိတ္ဘဝ၌ ကုသိုလ္ႏွင့္အကုသိုလ္ ေရာေႏွာ ျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္ ငရဲျပည္၌ နတ္ၾကမ္း၊ ဘီးလူးၾကမ္းမ်ားျဖစ္၍ ငရဲသူ ငရဲသားတို႔ကိုႏွိပ္စက္ကုန္၏ (ကထာဝတၳဳ၊ နိရယပါလကထာ)”။ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက ငရဲထိန္းကို ရကၡသ(ရကၡိသ္) မ်ိဳးဟု ဆိုၿပီး ဤသို႔ သ႐ုပ္ေဖာ္သည္ ... “မ်က္စိေၾကာ့ေသြး၊ ေတြးေတြးနီျမန္းေၾကာင္သန္းတ်ာတ်ာ၊ လြန္စြာက်ယ္ဘိ လူျပည္ယွိသား၊ ေမာင္းႀကီ့းအေယာင္မ်က္ေတာင္မညိတ္၊ နက္ေရာင္ဘိတ္လ်က္ သပိတ္လံုးႏွယ္၊ မ်က္လံုးက်ယ္ႏွင့္အစြယ္ျပဴးျပဴး၊ ငွက္ေပ်ာဖူးသို႔ မာန္ရွဴးလြန္ဆိုး၊ ရကၡိသ္မ်ိဳးသည္၊အုပ္စိုး ကြပ္ကြပ္ မွဴးမွဴးတည္း။ (မဃေဒဝ၊ ပိုဒ္-၄၆၅)။ ❖ထူးျခားတာက ဗုဒၶဝါဒမွာ ဘယ္ေတာ့မွျပန္ေပၚမလာႏိုင္ေတာ့တဲ့ “ထာဝရငရဲ”ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ငရဲဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ယာယီျဖစ္ရတဲ့ ဘဝတစ္ခုသာ ျဖစ္ၿပီး ငရဲကေန လူ႔ဘဝ နတ္ဘဝေတြကို ျပန္ေရာက္လာၿပီးတရားအားထုတ္လို႔ ေဗာဓိဉာဏ္ကိုေတာင္ ရႏိုင္ပါေသးတယ္။ ❖ဒါဟာ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ မတည္ၿမဲျခင္းဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရေတြ ကိန္းေနတဲ့အင္မတန္ လွပတဲ့ ဗုဒၶဒႆနပါပဲ။ “သိပၸံႏွင့္ ဒိဗၺစကၡဳ” •••••••••••••••••••••••••• သိပၸံ ဆရာေတြကေတာ့ Indian Mythology(အိႏၵိယဒ႑ာရီ)လို႔ ဆိုၾကမွာပဲ။ ဆိုခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယခု ရာစုႏွစ္ေတြမွာ သိပၸံဆရာေတြကပဲအာကာသမွာ သက္ရွိေလာက ရွိႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုလာၾကတယ္။သိပၸံ ဆရာတို႔က ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕အတြင္းပိုင္းမွာ ေနထက္ေတာင္ ပူႏိုင္တဲ့ အရည္ရွိတယ္လို႔လဲ ဆိုတယ္။ဒီေတာ့ “အရည္ရွိတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာသက္ရွိသတၱဝါ ရွိတယ္” ဆိုတဲ့ သိပၸံနိယာမရယ္၊ေရဆူမွတ္ နီးနီးပူေနတဲ့ ေရပူစမ္းထဲမွာ ငါးေလးေတြ အသက္ရွင္ေနႏိုင္တာရယ္ ေတြေၾကာင့္ အႏွီ ေျမႀကီးထဲကအပူရည္မွာ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ သက္ရွိေလာကတစ္ခု မရွိဘူးလို႔ ဘယ္သူဆိုႏိုင္မလဲ။တရားထိုင္သူေတြ အနည္းဆံုး အလင္းနိမိတ္ ေလာက္ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ရဖူးရင္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္ စြမ္းအင္ကို ခန္႔မွန္း ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဗုဒၶဝါဒီ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ဒိဗၺစကၡဳ ဉာဏ္စြမ္းအားကို သိပၸံဆရာတို႔ရဲ႕ အသိဉာဏ္ ႏွင့္ မႏိႈင္းယွဥ္ရဲပါ။ ။ -【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team ofYoung Buddhist Association】 -【ဆရာေတာ္အရွင္ေကလာသ ၏ “ဓမၼအေမးအေျဖမ်ား”မွ -ေကာက္ႏွဳတ္ကူးယူပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။】

တိရစၧာန္ ဘဝေရာက္ေနသူ

တိရစၦာန္ ျဖစ္ေနသူဟာ  ငရဲေလာက္ေတာ့ မဆင္းရဲပါ။ သို႔ေသာ္..ဘုရားပြင့္ၿပီးေတာ့ တရား
ေဟာေနတဲ့အခ်ိန္ တိရစၦာန္ဘံု ေရာက္ေနတယ္၊ ႏြားျဖစ္ေနတယ္၊ ေခြးျဖစ္ေနတယ္၊ ၾကက္ျဖစ္ေန
တယ္၊ ၀က္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ တရားနာလို႔ သိရမယ့္တရားကို သိႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။
         တိရစၦာန္ဘံုဆိုတာ ငရဲေလာက္ေတာ့ မဆင္းရဲပါ၊ သို႔ေသာ္ တို႔တေတြ ရထားသလို ေနထိုင္
သြားလာ မရေတာ့ ဆင္းရဲပါတယ္။ တိရစၦာန္ဘ၀ဟာ အင္မတန္မွ ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ လူေတြအႏိုင္
က်င့္တာ ခံေနရတာဟာ တိရစၦာန္ေတြပဲ။ လူေတြက တိရစၦာန္ေတြကို အႏိုင္က်င့္ၿပီး သတ္ျဖတ္စား
ေသာက္ၾကပါတယ္။
         ၾကက္ေတြ ၀က္ေတြ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ၾကိဳးနဲ႔ပူးၿပီး ခ်ည္ထား႐ံုမကဘူး၊ ေဇာက္ထိုးဆြဲ
ထားေသးပါတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား ၾကက္ေတြ ျခင္းထဲထည့္ၿပီး အရွင္လတ္လတ္ ကားေပၚကပစ္ခ်တာ
ေတြေတာင္   ေတြ႕ဖူးပါတယ္။  ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က တိရစၦာန္ေတြရဲ႕ ဒုကၡကို
“အညမညခါဒိကာ ဒုဗၺလခါဒိကာ” တဲ့။ တိရစၦာန္ေတြဆိုတာ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇင္း အခ်င္းခ်င္းသတ္ၿပီး
ေတာ့ စားေနၾကတာတဲ့။ ဖား- ဖားခ်င္းစား၊ ငါး- ငါးခ်င္းစား ဆိုတာလိုအေကာင္ႀကီးရင္ အေကာင္
ငယ္ကို စားပစ္တာပဲ။ တိရစၦာန္ေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း စားၾကတယ္တဲ့၊ အားရွိတဲ့ အေကာင္က  အား
နည္းတဲ့အေကာင္ကို စားပစ္ၾကပါတယ္၊ အေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ဘံု ျဖစ္ပါတယ္။
         ျမတ္စြာဘုရားက တိရစၦာန္ေလာကဟာ ငရဲၿပီးရင္ေတာ့  အဆိုးဆံုးပဲတဲ့၊   အင္မတန္ဆိုးတဲ့
ဘ၀၊ လူေတြက ထင္ေကာင္းထင္ၾကပါမယ္၊ အိမ္ေမြးထားတဲ့  ေၾကာင္ကေလးေတြ,  ေခြးကေလး
ေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူတို႔မွာ ဘာအလုပ္အကိုင္မွမရွိဘူး၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ  စားေနၾကရတယ္။
အနည္းစုကေလးကိုၾကည့္ၿပီး ထင္ေကာင္းထင္ၾကမယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေမြးထားတဲ့ ေခြးေတြမ်ားခ်မ္းခ်မ္း
သာသာ က်က်နန ေနၾကရတယ္။ ေမြးတာမွစပါယ္႐ွယ္ ေမြးထားတာ။ စပါယ္ရွယ္ေခြးစာ ေကၽြးရ
တယ္၊ ဟိုဟိုဒီဒီ သြားတဲ့အခါလည္း ကားႀကီးစီးၿပီး သြားရတယ္။ အိပ္တဲ့အခါမွာလည္း လူ႔အိပ္ယာ
မွာလိုပဲအိပ္ရတယ္။ ဒါ ကံေကာင္းတဲ့ တိရစၦာန္တစ္ခ်ိဳ႕ပါ၊ ခ်မ္းသာတဲ့လူက ေမြးထားတဲ့  ေခြးတစ္
ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ကံေကာင္းတာမ်ိဳး ရွိေတာ့ရွိတယ္။
         သို႔ေသာ္ တိရစၦာန္ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္လိုပဲ တရားေဟာေဟာ၊ နားလည္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိ
အသိဉာဏ္က သူတို႔မွာ မရွိပါဘူး။ သူတို႔အေတြးထဲမွာ စားဖို႔အိပ္ဖို႔နဲ႔ ကာမကိစၥ ဒါပဲရွိပါတယ္၊ ဆန္႔
က်င္ဖက္ အေကာင္လာရင္ ကိုက္ဖို႔၊ ရန္ျဖစ္ဖို႔ ဒါေလာက္ပဲ သူတို႔မွာ စဥ္းစားတတ္ပါတယ္။
         ေကာင္းတဲ့ကုသိုလ္  ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ အခြင့္အေရး မ႐ွိပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔  တိရစၦာန္ဘ၀ ေရာက္
ေနတဲ့  အခ်ိန္မွာ  ဘုရားပြင့္ တရားေဟာေနေသာ္လည္း    တိရ စၦာန္ ျဖစ္ေနသူဟာ  အခြင့္အေရး 
ဆံုး႐ႈံးေနပါတယ္။ ။
 { ၁၃၆၈ ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲ လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ဥကၠံၿမိဳ႕၌   အရွင္နႏၵမာ
   လာဘိ၀ံသ (Ph.D) ေဟာၾကားေသာ ရွစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္
         ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
  (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

ဘေလာ့တည္ေထာင္ေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္

9/12/2015 ည ၁၁နာရီအခ်ိန္တြင္ ဇိေနာရသအရွင္ဝရသာမိ ( က်ံဳေပ်ာ္ျမိဳ႔ ) ဘေလာ့ေလးကို ေထာင္လိုက္ပါသည္ မိမိေရးသားမွာကေတာ့ ဓမၼာစရိယစာသင္သားမ်ားအတြက္ ပါရာဇိကဏ္ ဝါက်မ်ား ဗဟုသုတ႐ဖြယ္ရာ ဓမၼဆိုင္ရာမ်ားကို စြမ္းနိုင္သမ်ွေရးသာ ေပးပါမည္